Есен

Овој студ е многу чуден,

камен пука, јас сум буден.

Штипе, боцка како шило,

ке те касне каде било.

Најчесто по образ, нос,

каде што си гол и бос.

Кога сечко дува, коси,

настинка во џебот носи.

Иако сум многу мал,

носам џемпер, волнен шал.

Ракавички топли, ете,

што бабичка ми ги сплете.

А и чизмички со нив шетам,

како птица сегде летам.

Скокам, пеам на сет глас,

не се плашам од студ, мраз.